KNJIŽEVNA NAGRADABiblios
Kada je 1990. godine ustanovljena književna nagrada „Biblios“, obrenovačkoj biblioteci, kao njenom osnivaču, pripale su čast i obaveza da je svake godine dodeljuju istaknutim stvaraocima u savremenoj srpskoj književnosti. Nagrada se dodeljuje za najuspeliju knjigu u protekloj godini, za deo ili celokupno stvaralaštvo autora.
Na okolnost da naša nagrada kroz vreme stiče sve veći ugled, naročito su uticala imena nagrađenih pisaca, a reč je o autorima višeg i najvišeg reda.
1990Matija Bećković
Za Sabrane pesme (6 knj.): Metak lutalica, Reče mi jedan čoek, Međa Vuka Manitoga, Lele i kuku, Kaža, Čiji si ti, mali? (SKZ, BIGZ, 1990)
Rođen je 29. novembra, 1939 u Senti. Studirao je Filološki fakultet, Grupu za jugoslovensku i opštu književnost. Autor je desetina knjiga, jedan od retkih pesnika čije knjige doživljavaju ponovljena mnogobrojna izdanja. Dobitnik je najprestižnijih nagrada. Za dopisnog člana SANU-a, izabran je 1983, a za redovnog 1991. godine.
1991Ljubomir Simović
Za Dela (5 knj.): Hleb i so, Drame, Boj na Kosovu,
Duplo dno, Kovačnica na Čakovini (SKZ, BIGZ, Dečje novine, 1991)
Rođen je 2. decembra 1935, u Užicu. Diplomirao je na Filološkom fakultetu, na Grupi za jugoslovensku književnost i srpski jezik. Njegov književni opus je vrlo razuđen (poezija, proza, eseji, drame) i polimorfan. Široj javnosti je uglavnom poznat po pozorišnim adaptacijama (pre svih, drame Putujuće pozorište Šopalović) i ekranizaciji Boja na Kosovu. Dobitnik je više književnih i pozorišnih nagrada. Dopisni član SANU-a postao je 1988, a redovni 1994. godine.
1992 Branislav Petrović
Za zbirku pesama Moć i prah (Dnevnik, Novi Sad 1992.)
Diplomirao je na Filološkim fakultetu, na Odseku za jugoslovenske književnosti i srpskohrvatski jezik. Radio je kao novinar („Borba”, „Nin”) i urednik.(„Vidici“, „Srpski književni glasnik“, IP „Prosveta“). Dobitnik je mnogobrojnih domaćih nagrada.
1993Momo Kapor
Za knjigu Blokada 011 (Draganić, „Filip Višnjić“, 1992)
Rođen je 8. aprila u Sarajevu. Diplomirao je slikarstvo na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu (1961), a bio je poznati slikar, pisac, novinar i autor dokumentarnih filmova. Dobitnik je različitih priznanja, u nekim slučajevima višestruki. Bio je član ANURS-a. Umro je 3. marta 2010, u Beogradu.
1994 Dejan Medaković
Za Efemeris V (BIGZ, 1994)
Rođen je 7. jula 1922, u Zagrebu. Diplomirao je na Grupi za istoriju umetnosti, a kasnije i doktorirao na Filozofskom fakultetu u Beogradu. U Matici srpskoj, vršio je različite funkcije. Dopisni član SANU-a postao je 1972, a redovni 1981. godine. Bio je sekretar odeljenja istorijskih nauka SANU, generalni sekretar SANU (1985), kao i predsednik SANU (1999―2003). Godine 2001. izabran je za redovnog člana naučnog društva Leibnic Societ u Berlinu. Dobitnik je najprestižnijih domaćih i stranih priznanja. Umro je 1. jula 2008, u Beogradu.
1995Ljubomir Tadić
Za Retoriku („Filip Višnjić“, Institut za filozofiju i društvenu teoriju, 1995)
Rođen je 14. maja 1925 u Smriječnu, kod Plužina. Sa 16 godina, otišao je u partizane i jedan je od nosilaca Partizanske spomenice. Pravni fakultet je završio u Beogradu 1952, a doktorsku disertaciju je odbranio u Ljubljani 1959. Godine 1968. bio je jedan od predvodnika studentskog protesta u Beogradu, a početkom 1975. je udaljen sa fakulteta, sa još sedmoro profesora i asistenata. Dopisni je član SANU-a od 1985, a redovni od 27. decembra 1994. Dobitnik je značajnih priznanja.
1996 Dr Jovan Striković
Za knjigu eseja Doba ravnodušnih (Unireks, Podgorica, 1996)
Rođen je 1938, u Kličevu kraj Nikšića. Diplomirao je na Medicinskom fakultetu u Beogradu, specijalizirao je neuropsihijatriju, a doktorirao sa temom „Psihologija u Njegoševom stvaralaštvu“. Dakle, osim što je istaknuti medicinski stručnjak, Striković se bavio psihološkim fenomenima u književnosti: smehom, ludilom, samoubistvom, osvetom.
1997 Patrijarh srpski Gospodin Pavle
Za Molitve i molbe (BIGZ, 1996)
Rođen je 15. septembra 1914, u selu Kićanka, kod Donjeg Miholjca. Gimnaziju je završio u Beogradu, šestorazrednu Bogosloviju u Sarajevu, a Bogoslovski fakultet u Beogradu. Postdiplomske studije pohađao je na Bogoslovskom fakultetu u Atini. Zamonašen je u manastiru Blagoveštenje 1946. godine. Za episkopa raško-prizrenskog izabran je 1957. Bogoslovski fakultet SPC crkve u Beogradu, dodelio mu je 1988. zvanje počasnog doktora bogoslovlja. A 3. decembra 1990. izabran je za patrijarha Srpske pravoslavne crkve. Izuzetnost njegove ličnosti potvrdila se i u naučnom radu: u studijama iz Liturgike, priređivačkom radu (Hristijanskije prazniki od M. Skabalanoviča, Trebnika, Molitvenika, Dopolniteljnog trebnika, Velikog tipika itd.). Bio je predsednik Komisije Svetog arhijerejskog sinoda za prevod Novog zaveta i predsednik Liturgičke komisije za pripremu Služebnika na srpskom jeziku.
1998 Stevan Raičković
Za Sabrana dela (10 knj.): Pesme tišine, Balada o predvečerju, Kamena uspavanka, Motivi, Zlatna greda, Portreti pesnika, Dnevnik o poeziji, Veliko dvorište, Prepevi, Stihovi iz dnevnika (ZUNS, BIGZ, SKZ, 1998)
Rođen je 5. jula u Neresnici, kod Kučeva. Studirao je na Filološkom fakultetu u Beogradu, na Grupi za južnoslovenske jezike i srpsku književnost. Do 1980, bio je urednik u Prosveti. Za dopisnog člana SANU-a izabran je 1972, a za redovnog 1981. godine. Autor je bogatog opusa: više od 20 zbirki pesama, 7 knjiga za decu, nekoliko knjiga eseja. Jedan je od poznatih pesnika prevodilaca, prepevača, uglavnom ruskih. Jedan je od najprevođenijih naših pesnika. Dobitnik je mnogobrojnih književnih i društvenih priznanja. Umro je 6. maja 2007, u Beogradu.
1999 Radovan Beli Marković
Za Male priče („Filip Višnjić“, 1999)
Rođen je u Ćelijama, 10. oktobra 1947. Školovao se u rodnom mestu, Lajkovcu, Lazarevcu i Beogradu. Radio je kao novinar valjevskog lista Napred, kasnije je postao član redakcija Književne reči i Književnih novina; bio je i politički funkcioner u Lajkovcu i upravnik lajkovačke Gradske biblioteke. Dobitnik je značajnih književnih nagrada koje se dodeljuju za prozu: „Ivo Andrić“, „Branko Ćopić“, „Bora Stanković“, „Meša Selimović“, „Stevan Sremac“, za književnost uopšte: Nolitove, Račanske povelje.
2000 Dobrilo Nenadić
Za ciklus istorijskih romana.
Rođen je 23. oktobra 1940, u Vigoštu, kraj Arilja. Diplomirao je na Voćarsko-vinogradarskom odseku Poljoprivrednog fakulteta u Zemunu i radio je kao agronom, a tvorac je izuzetnog romanesknog opusa na srpskom jeziku. Njegov roman Dorotej jedan je od najpreštampavanijih srpskih romana. Po romanu je snimljen i istoimeni film 1981. godine. Dobitnik je brojnih priznanja i nagrada: Narodne biblioteke Srbije za najčitaniju knjigu za romane Dorotej (1978) i Despot i žrtva (1999), nagrada „Meša Selimović“, „Svetozar Ćorović“, „Bora Stanković“ i 3latni bestseler (dva puta: 1998. i 2000), Prosvetine nagrade, Račanske povelje i Povelje za životno delo Udruženja književnika Srbije (2006).
2002 Milovan Danojlić
Za celokupno stvaralaštvo.
Rođen je 3. jula 1937, u Ivanovcima, kraj Ljiga. Diplomirao na Filološkom fakultetu u Beogradu. Bio je saradnik u dnevnim i književnim novinama. Radio kao lektor za srpskohrvatski jezik na Univerzitetu u Poatjeu. Član je SANU-a od 2000. Objavio je više od 70 knjiga beletristike i poezije na srpskom jeziku. Dobitnik je više književnih nagrada i društvenih priznanja: NIN-ove nagrade za delo Oslobodioci i izdajnici (1997), Zmajeve i Vitalove nagrade, nagrada „Branko Ćopić“, „Isidora Sekulić“, „Desanka Maksimović“, „Mladost“, Mlado pokoljenje, „Neven“, „Miloš Đurić“ za prevodilaštvo, nosilac je Ordena Svetog Save i Ordena zasluga za narod.
2003 Dragoslav Mihailović
Za celokupno stvaralaštvo.
Rođen je 1930. u Ćupriji. Diplomirao na Filozofskom fakultetu, na Grupi na jugoslovensku književnost i srpskohrvatski jezik. Piše prozu, oglede, publicistiku i filmska scenarija. Jedan je od najprevođenijih srpskih pisaca. Dopisni član SANU-a postao je 1981, a redovni 1988. godine. Dobio Oktobarsku nagradu Beograda, Andrićevu nagradu, Zlatnu arenu, Ninovu nagradu, Nagradu Narodne biblioteke za najčitaniju knjigu, nagradu „Bora Stanković“, BIGZ-ovu nagradu, nagradu Vukove zadužbine.
2004 Milisav Savić
Za prozno stvaralaštvo.
Rođen je 15. aprila 1945, u Vlasovu, kraj Raške. Studije jugoslovenske i svetske književnosti završio je na Filološkom fakultetu u Beogradu. Na istom fakultetu je magistrirao, potom i doktorirao. Bio je urednik u različitim časopisima: „Student“, „Mladost“, „Književna reč“ i „Književne novine“. U IP „Prosveta“ radio je od 1983. do 2004. godine, najpre kao glavni i odgovorni urednik, a potom kao direktor. Bio je predsednik Srpske književne zadruge od 2000 do 2001. godine. Obavljao je dužnost ministra-savetnika u Ambasadi Srbije, u Rimu od 2005. do 2008. Bio je i predavač srpskohrvatskog jezika i jugoslovenske književnosti na nekoliko stranih univerziteta. Od 2010, redovni je profesor Državnog univerziteta u Novom Pazaru. Romani su mu prevedeni na grčki, engleski, slovenački, makedonski, bugarski, rumunski. Objavio je više knjiga prevoda s engleskog i italijanskog jezika.
2011 Miroslav Maksimović
Za celokupno pesničko delo.
Rođen je 26. maja 1946, u Njegoševu, Bačka Topola. Piše poeziju, eseje i književnu kritiku; prevodi s engleskog. Dobitnik je najprestižnijih domaćih književnih nagrada: Brankove, Zmajeve, Dučićeve, Disove, „Milan Rakić“, „Branko Miljković“, „Rade Drainac“, „Isidora Sekulić“, „Branko Ćopić“, „Vasko Popa“, „Skender Kulenović“, nagrade „Desanka Maksimović“ za celokupno pesničko delo i Žičke hrisovulje.
2012 Milosav Tešić
Za celokupno pesničko delo.
Rođen je 15. novembra 1947, u Lještanskom, kod Bajine Bašte. Diplomirao je i magistrirao na Filološkom fakultetu u Beogradu, na Grupi za srpki jezik i književnost. Radi na Institutu za srpski jezik i urednik je Rečnika srpskog književnog i narodnog jezika. Za dopisnog člana SANU izabran je 26. oktobra 2000, a za redovnog 2. novembra 2006.
Piše poeziju i eseje i dobitnik je najznačajnijih književnih nagrada. Njegovo profesionalno opredeljenje i lingvistička istraživanja uticali su i na njegovo pisanje poezije donoseći je leksičko bogatsvo i zaboravljene i napuštene poetske oblike srpsko-vizantijskog pevanja: kanonske pesme, kondak, stihiru, svetilan, te rondo, rondel i glosu iz umetničke lirike. Kao vrhunski versifikator, obnovitelj je jampske stope u srpskoj poeziji.
